هر جا سخن از شعر امروز ایران است، بی شک پای علی اسفندیاری در میان است. به دو دلیل بر خود واجب و لازم می دانم، چند سطری درباره ی نیما بنویسم:

1- ادای احترام به تلاش و سخت کوشی ستودنی وی.

2- تحسین شیوه ی شاعرانه اش که شاکله ی شعر امروز است.

   دو چیز نگارنده را - منهای علاقه ی شخصی- در انتخاب این موضوع و پرداختن به ویژگی های شعر امروز، ترغیب و تشویق کرده است:

1- فرم ساختاری شعر نو و جهان بینی جدید شاعر

2- پاسخگویی به ذهن پرسشگر نوجوانانی که بارها در کلاس درس می پرسند: شعر نو چیست و چه ویژگی هایی دارد؟

   متأسفانه این شائبه وجود دارد که نوآوری در شعر امروز عمدتا در شکل بیرونی (قالب شعر) به ویژه در نوع قافیه بندی آن بوده است و در ذات و نظام، همان شعر سنتی است در قالبی شکسته با قوافی پس و پیش شده، در حالی که این درک درستی از شعر امروز نیست و هستی و چیستی آن فراتر و برتر از این برداشت های نابخردانه است؛ بنابراین نگارنده برای تغییر و اصلاح این نگرش، موضوع عناصر نوگرایی را از این منظر که ارزش تحقیق و پژوهش داشته، برگزیده است.

   در نگاه اول، گویی همه ی بیانات نیما و مباحث ادبی وی درباره ی « شعر نو » به فرم مربوط می شود، اما در حقیقت دغدغه ی اصلی نیما « درک نو » از شعر است. مهم ترین چیز برای نیما به قول نادرپور:

   « زبان نو و بافت نو است. رنگ بخشیدن و تصویری کردنِ هرچه بیشترِ شعر. نیما نه تنها می کوشد موضوع شعر را از رکود و یکنواختی به جنبش و جریان درآورد؛ بلکه خود شعر، ریتم و ترکیب آهنگ را نیز مورد توجه قرار می دهد. او سخت می کاود که مناسبات و مقتضیات و مسائلی را که با قواعد شعر مطابقت دارند، بداند و به کار گرفتنشان را بر اساس عروض آزاد بررسی و مطالعه کند.»

مقدمه ی مجموعه اشعار نادرپور، نشر نگاه

   ستایش کار نیما، توجه به ارزش های فکری او در مرحله ی نخست و دیگر نقد و تحلیل آن است که متأسفانه در دوره ی مناسب و زمان خودش صورت نپذیرفت. منهای مخالفان نظریه ی وی، می توان از نادرپور، مشیری، اخوان ثالث، شاملو و فروغ فرخزاد نام برد که نه تنها ستایشگر نیما و شایستگی هایش بوده اند، بلکه خود از پیشگامان شعر امروزاند. از همین روی، تحلیل شعر نادرپور و مشیری مورد نظر نگارنده بوده است.

انسان برگزیده چشم اندازی است برای رسیدن همه ی انسان ها به برگزیدگی شایسته ی خویش. مفهوم نقطه ی عزیمت در اندیشیدن به او گسترش دادن به برگزیدگی است. بنابراین نقد اندیشه ی نیما، نقد اندیشه ی یک تن نیست؛ بلکه نقد یک ذهنیت تاریخی است.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: